Genieten van de kleine dingen

Nu ik hier een paar maanden in Ghana woon, ben ik me er pas echt van bewust hoe bijzonder het is dat we in Nederland op elk moment naar de supermarkt kunnen lopen en daar dan alles wat we willen kunnen kopen en zelfs vaak iets meer dan we wilden, hier is dat dus echt wel anders. Ik heb al een keer verteld over de markt die er een keer per zes dagen is, maar op die markt verschilt het aanbod dus ook iedere week, soms hebben ze best veel mooie en verse groente en andere keren is er niet zoveel en zien de groente die er zijn ook al half vergaan uit. Maar dit vertel ik niet allemaal om even te klagen over hoe zwaar het hier wel niet is, want dat is het namelijk helemaal niet! Het gaat erom dat ik daardoor veel meer geniet van de kleine dingen. Zo hebben we met het onderzoeksteam iedere dag een koffiemoment, het zou ook wel een koffieritueel genoemd kunnen worden eigenlijk. Ergens halverwege de ochtend beginnen we met het malen van de koffiebonen in een keukenmachine, waarna we ze daarna nog door een handkoffiemaler kleiner maken, vervolgens wordt de percolator gevuld, voor de mensen die niet weten wat het is, zie de foto.

Sinds kort hebben we ook een Fulbe man, van de nomade stam die rondtrekken met hun koeien, die ons iedere ochtend verse melk komt brengen, daarom kunnen we nu iedere dag een lekker cappuccino drinken. Dus er wordt dan ook een pannetje met melk opgezet, als de koffie gezet is en de melk warm, wordt de koffie in de mokken gedaan, de melk opgeschuimd en als finishing touch nog een beetje cacao poeder op de melk gestrooid. Dat is wel even het geniet-momentje van de dag! Maar ook de dagen dat er dus mooie tomaten op de markt liggen, ik van Dorien een bakje yoghurt krijgt, iemand iets lekkers heeft gekookt of het gewoon lekker regent en het daardoor koel is, geniet ik optimaal.

Ook tijdens het onderzoek zijn er genoeg geniet-momentjes, zo heb ik pas geleden met Gerben een groepsdiscussie gehad met traditional birth attendants, dit zijn de vrouwen die vrouwen die thuis bevallen bijstaan. We zaten ergens in een gebouwtje, waar de gemeente blijkbaar ook sollicitaties aan doen waren, dus we zaten in een klein hokje met heel veel kapotte stoelen. We begonnen de discussie met vier birth attendants en aan het einde van de discussie waren er negen birth attendants, zo gaat dat hier in Afrika!

Inmiddels heb ik al mijn interviews gehouden, ben ik zelfs al klaar met transcriberen, ben ik begonnen met het schrijven van m’n artikel en ga ik ook weer analyseren. Ik ben al eerder bezig geweest met analyseren, maar ik ben er achter gekomen dat toch beter andere thema’s kan gebruiken, dus die heb ik nu inmiddels allemaal goed uitgedacht en daar kan ik nu dus mee aan de slag. Gelukkig hoef ik toch ook de komende tijd niet alleen maar achter mijn laptop te zitten, aangezien ik voor het onderzoek ook graag nog wat keizersneden en thuisbevallingen wil zien. Gisteravond om kwart voor zeven werd ik gebeld door de arts dat ik naar het ziekenhuis kon komen, ik was namelijk ’s middags naar hem toegegaan om te vragen of hij me wilde bellen als hij een keizersnede ging doen en dat deed hij dus ook. Ik was niet direct heel blij met het tijdstip waarop hij belde, aangezien we net wilden gaan eten, maar het was wel interessant om te zien hoe een keizersnede gedaan wordt. De thuisbevalling wordt nog wel een iets grotere uitdaging, aangezien de overheid de hulp van traditional birth attendants bij thuisbevalling heeft verboden, zijn ze tot nu toe nog niet heel enthousiast om mij mee te laten kijken. Het plan is dat ik de komende week bij een paar traditional birth attendants langs ga en het dan persoonlijk aan hen ga vragen. Al met al heb ik zeker genoeg werk voor de komende vijf en een halve week en dan is het al weer tijd om naar Nederland te gaan.