Eerste bevalling en het eerste bezoek aan een dorpje

24 april 2018 - Gushiegu, Ghana

De afgelopen week heb ik weer heel veel toffe dingen meegemaakt in Ghana. Op dinsdagochtend om 6.30 uur zouden we vertrekken naar Zankali voor ons eerste bezoek aan een dorpje. We vertrokken uiteraard op Ghanese tijd, dus drie kwartier later zaten we dan toch echt met 8 mensen in de auto en 4 mensen op de motorbike. Na een mooie autorit, waarbij de omgeving steeds groener en mooier werd waren we aangekomen in Zankali. Eenmaal daar moesten we allereerst de chief groeten, daar zaten we met de hele groep in een klein rond hutje met alle oudsten uit het dorpje. Nadat we het hele ritueel van de begroeting hadden gehad, met klappen en heel veel ami's, was het tijd voor onze eerste groepsdiscussie. Samen met Arianne en twee vertalers begonnen we vol goede moed aan deze discussie waar 23 vrouwen aan deelnamen. Ik weet niet of je weleens een discussie hebt geprobeerd te leiden met 23 vrouwen, van wie je de taal ook nog niets eens spreekt, maar ik kan je vertellen dat dat  lastig is. Toch was het tof dat we door deze discussie te voeren al deze vrouwen het gevoel konden geven dat ze gehoord werden, aangezien het niet mogelijk was om met alle vrouwen een individueel interview te houden. Na deze groepsdiscussie heb ik nog een interview gehouden met een traditional birth attendent, de vrouw die vrouwen bijstaat als ze thuis bevallen. Het was interessant om haar kant van het verhaal te horen. Ze merkte zelf op dat ze alleen bij de bevallingen aanwezig was en geen zorg leverde tijdens de zwangerschap omdat ze daar geen kennis over had, dit laat dus zien dat er echt veel nood is hier op het gebied van zorg rond de zwangerschap. Na nog een aantal interviews was het tijd om ons eten te gaan maken, we kregen van de chief een guinefile en we hadden verder zelf eten bij ons. 's Nachts lagen we onder de ontzettend indrukwekkende sterrenhemel op ons matje, met om ons heen rondlopende geiten en honden. Ik heb ervan genoten!

DSC02802
De volgende dag zouden we naar een dorpje gaan dat nog verder afgelegen ligt, maar doordat er al wat regen gevallen was, was het niet mogelijk om hier met de auto naar toe te gaan. Daarom zijn we een voor een, of soms met twee mensen achterop de motorbike naar dit dorpje gereden. Uiteindelijk zat ik daar dus alleen in Zankali op een tuinstoel met locals om me heen en een klein kindje op m'n schoot. In het andere dorpje hebben we ook nog wat interviews gedaan, waarna we weer snel naar huis moesten, omdat de kans groot was dat het anders zou gaan regenen en we dan niet meer weg zouden komen met de auto. Op de terugweg van het dorpje naar Zankali heb ik genoten van de onwijs mooie natuur hier, zoals je ook op de foto's kunt zien.

DSC02888DSC02978DSC02982

Op het moment dat ik deze blog schrijf is het zondag 22 april om 02.08 uur en zit ik in het ziekenhuis. Een van de vrouwen die we kennen via de kerk en Project Share ligt namelijk te bevallen. We hebben haar voor ons onderzoek geïnterviewd en toen direct gevraagd of we ook bij haar bevalling aanwezig mochten zijn. Gisteravond belde haar man dus dat de bevalling begonnen was en zijn Arianne en ik snel naar het ziekenhuis gefietst. Nu kan ik ook zien hoe het ziekenhuis er 's nachts uitziet en hoe het er hier in de nacht aan toe gaat. Aangezien er dus maar een dokter in het hele ziekenhuis is, is er nu dus geen dokter aanwezig. Voor Nederlandse begrippen is dit absurd: een heel ziekenhuis zonder dokter, maar hier is het helaas realiteit. Om 3.30 uur was het dan zover: de geboorte van een jongetje. De bevalling ging moeizaam, maar moeder en zoon maken het beide goed. Om zo'n klein schepseltje te mogen vasthouden direct na de geboorte is heel bijzonder. God is goed!

Helaas ben ik de afgelopen dagen nog een aantal keer naar het ziekenhuis geweest voor dit kleine jongetje, het drinken ging namelijk niet goed en nadat hij net thuis was gekomen bleek dat hij koorts heeft en zijn we dus met moeder en kind naar het ziekenhuis gegaan. Inmiddels ligt hij dus aan het infuus om de infectie te bestrijden en gaat het drinken al wat beter. Willen jullie meebidden voor dit jongetje en zijn moeder? 

Foto’s

4 Reacties

  1. K van de Wiel:
    25 april 2018
    Heel veel zegen toegewenst, en ik zie uit naar wat er uit jullie gesprekken en onderzoek voort zal komen i.v.m. de zorg voor moeder en kind.
  2. Tante Tiny:
    25 april 2018
    Hallo Esther.
    Wat fijn dat je hier mocht helpen.
    Wens moeder en kind veel sterkte.Lieve groeten tante Tiny.
  3. Teuny:
    25 april 2018
    Hé Esther! Ik wou dat ik een dagje met je mee kon....wat een ervaringen! Ik heb zelf heb een en ander gezien op het platteland van Roemenië, jaren geleden. Het doet wat met je om te ervaren hoe mensen leven in een andere cultuur en in heel andere levensomstandigheden. Dat vormt je voor de rest van je leven😉. Hartelijke groeten van ons allen!
  4. Janneke:
    29 april 2018
    Wat een mooie en bijzondere ervaringen! Groetjes van ons