Update vanuit Ghana

Inmiddels is april al weer bijna een week oud en ik moet zeggen dat de tijd echt snel gaat. Ik zit dus al bijna vier weken in Ghana en ook al voelt het alsof ik hier al heel lang zit, zijn vier van de achtentwintig weken dus ook alweer om. Vorig weekend had ik een zeer bijzonder paasweekend. Samen met Arianne ben ik namelijk, als afsluiting van mijn taal- en cultuurtraining, naar een dorpje geweest, waar we twee nachten bij locals hebben geslapen. We zijn op de fiets naar dit dorpje gegaan, onder andere met 15 liter water, 3 kilo rijst en 2 kilo suiker achterop mijn fiets. Daar fietste ik dan op mijn eigen fiets die ik die ochtend had gekocht, de heuvel op, terwijl het een graad op 40 was! Zie je het al voor je? Eenmaal aangekomen in het dorp bleek al snel dat we meer dan welkom waren, alle spullen werden door de leden van het gezin naar de kamer waar we sliepen gebracht en er werden ons direct een tuinstoel aangeboden op te zitten. Dat is ook wat we het grootste gedeelte van het weekend hebben gedaan, op een tuinstoel gezeten, terwijl de vrouwen aan het koken waren, er kinderen aan ons zaten (want ja, je zou toch ook maar blank worden, door een blanke aan te raken) en de mannen onder een boom op de grond zaten. Op zaterdag kregen we een rondleiding over de boerderij van het gezin. Hier was echter nog niet zoveel te zien, aangezien het op dit moment het droge seizoen is. Het enige wat de mannen op dit moment dus doen, is het pellen van pinda’s, zodat die geplant kunnen worden als het regenseizoen begint. De weg naar de boerderij was heel mooi en het was dan ook genieten om ’s ochtends dit fietstochtje te maken.

Op zaterdagmiddag zaten we onder een hele mooie boom, lekker in de schaduw, zoals altijd omringd door minstens vijftien kinderen. Samen met deze kinderen heb ik toen een woordzoeker gedaan, ik zocht een woord op en kruiste deze aan, waarna de kinderen aanwezen welk woord dat dan was, ik het woord noemde in het Nederlands en zij dat vervolgens na probeerde te zeggen. Ik moet zeggen dat ik echt van dit moment heb genoten, aangezien we de rest van het weekend niet echt met de mensen daar konden communiceren, omdat maar een paar mensen Engels konden, maar het puzzelen verbond ons dus echt!

Op zondag, eerste paasdag, zijn we naar een dorpje geweest waar een paasconferentie was. In de buitenlucht hebben we gevierd dat Jezus is opgestaan uit de dood. Dit ging uiteraard gepaard met muziek en dansen en het was heel tof om de opstanding van Jezus op deze manier te vieren.

De afgelopen week zijn we ook echt begonnen met ons onderzoek. We hebben een interview gedaan met de district health director, de man die over de gezondheidzorg hier in het district gaat. Ook hebben we de eerste focus group discussion gehad, een groepsdiscussie met zes vrouwen tegelijk, over zwangerschap en bevalling en ons eerste individuele interview.

Afgelopen woensdag zijn we ook voor het eerst een ochtend mee wezen lopen in het ziekenhuis. Dit was echt een hele ervaring en ik ben onwijs dankbaar dat ik in Nederland ben opgegroeid en de zorg daar heb mogen krijgen. Ik zou zelf niet blij zijn als ik hier in het ziekenhuis moest liggen, maar het is een interessante plaats en ik denk dat ik veel ga leren in het ziekenhuis. De medical superintendent, de enige arts die het ziekenhuis rijk is, vindt het erg leuk om zijn kennis te delen. Hij bleef mij gedurende de hele ochtend dokter Esther noemen en ik mocht zelfs mee naar de operatie kamer om daar mee te kijken. Komende week gaan we weer verder met de interviews en ga ik nog een ochtend meelopen in het ziekenhuis. De week daarna gaan we ons eerste dorpje bezoeken, dan gaan we met in totaal tien mensen naar een dorpje redelijk ver weg, om daar gedurende twee dagen mensen te interviewen. Tot nu toe hebben we al goede informatie uit de interviews kunnen halen, dus ik zie er naar uit om nog meer te weten te komen over alle culturele gewoontes rondom zwangerschap en bevalling.

Wil je de komende tijd bidden voor ons team? Er gaan waarschijnlijk wat veranderingen optreden in de samenstelling van het team en gebed is dus welkom! Verder wil ik graag danken dat ik me inmiddels thuis voel hier in Ghana en ik mijn plekje heb gevonden, God is goed!